بید Willow

شرح: پوست گونه های بومی مختلف بید در طب مصرف می شود، به شکل درختچه و بندرت درخت هستند، گلهای یک جنسی آن کاملا به صورت آرایش دمگربه ای است که بعضی گونه ها پیش از برگها یا در گونه های دیگر در یک محل همراه برگها قرار گرفته است. برگها در گونه هایی که مصرف طبی دارد باریک و نیزه ای است، طعم آن تلخ و قابض است.

قسمت مورد استفاده: پوست خشک شاخه های 5-2 ساله و بندرت برگهای خشک.

زیستگاه و گردآوری : این گیاه معمولاً در کنار نهرها و رودخانه ها می روید و به مقدار زیاد نیز کاشته می شود. در انگلستان نیز می روید، پوست آن را در بهار موقعی که گیاه رشد خود را شروع می کند جمع آوری می کنند و بسرعت در سایه یا نور آفتاب می خشکانند.

ایران: درخت بید در نواحی مختلف البرز، کرج، گچسر، نواحی شمالی مانند لاهیجان، دره چالوس، بابل، آذربایجان جنوب و غیره می روید.

ترکیبات و اثر : 1- سالیسین، ماده ای است حاوی آلدییدسالیسیلیک(اسید سالیسیلیک از Salix نام لاتین بید مشتق می شود). 2- تانن. 3-ترکیباتی با اثر ضد میکربی ضعیف اثر آنتی سپتیکی(ضدعفونی کنند) دارد، حرارت بدن را کاهش می دهد و دردهای رماتیسمی را تسکین می بخشد به خاطر داشتن تانن به عنوان یک داروی ضد اسهال مصرف می شود.

مصرف: از طریق داخلی به صورت گرد (یک قاشق چایخوری 3-2 مرتبه در روز) یاتیزان(3-2 قاشق غذاخوری گرد در یک لیتر آب) برای روماتیسم و سرماخوردگی مصرف می شود. برای این منظور داروهای سنتیک تا حد زیادی جایگزین پوست بید شده است. از طریق خارجی جوشانده آن را (50 گرم گرد در نیم لیتر آب) بر روی زخمها می مالند.